Z książki Barbary Zurer Pearson pt. Jak wychować dziecko dwujęzyczne (wyd. Media Rodzina 2003; tłum. i adapt. Zofia Wodniecka i Karol Chlipalski) :
Trzecia strategia (po OPOL i mL@H) jest nieraz nazywana metodą czasu i miejsca (T&P – time and place). Programy szkół dwujęzycznych są często układane zgodnie z założeniem, że język wykładowy powinien się zmieniać w zależności od czasu i miejsca, w których odbywają się zajęcia: rano zajęcia w języku mniejszości, po południu – język większości; albo np. przedmioty humanistyczne po angielsku w jednym tygodniu, a w kolejnym – po hiszpańsku. Dodatkowo lekcje w różnych językach odbywają się zazwyczaj w innych pomieszczeniach klasowych – tak aby zmieniały się czas i miejsce użycia języka. T&P jest więc mieszanką strategii, w ramach której konkretny język przestaje być związany z konkretną osobą. T&P w mniejszym stopniu odnosi się do codziennej rutyny domowej, a bardziej do sytuacji, gdy zostaje ona przerwana. Rodziny, które wybrały OPOL, mogą stosować tę strategię w dni powszednie i zmienić ją na mL@H w weekend. Zmiana może być związana z podróżą albo z wizytą jednojęzycznej osoby mówiącej w języku mniejszości. Inne rodziny wybierają cykle roczne – mL@H przez dziewięć miesięcy roku szkolnego, po czym następuje kompletne przestawienie się na język mniejszości zarówno w domu, jak i poza nim, co często jest związane z podróżą do kraju, w którym mówi się w tym języku. Gdy rodzice rozważają zmianę strategii, całkowita zmiana zwyczajów domowych może być doskonałym sposobem na wdrożenie tej zmiany – np. rodzina stosująca OPOL może spędzić rok za granicą, a po powrocie przejść na mL@H.
wszystko o dwujęzyczności 